به نام او

تو نمی دانی غریو  یک عظمت

وقتی که در شکنجه ی یک شکست نمی نالد

چه کوهی ست!

« احمد شاملو »

 گاهی اونقدر غرق غم و اندوه میشم که برای فرار برمی دارم روزای خوبمو دونه دونه میشمورم تا احساس خوشحالی کنم اما وقتی به ته اون روزا می رسم گریه ام میگیره چون دیگه

نمی بینمشون....

.

.

.

.

و شعر تازه ام

.....

تو در شمالی ترین

نقطه ی شهر ایستاده ای

و قلبت از جنوب می زند

فهمیده ام سال هاست

دخترت تصویرت را

روی دیوارهای گلی می کشد

زنت روی تصویرت آب می پاشد

بوی دیوار که بلند می شود

اهالی محله عاشق زنت می شوند

هر از گاهی هم

قلبت با مادرت راه می افتد

می رود نانوایی

برای دو نفر نان می گیرد

و مادرت گمان می کند

حواس پرت ترین زن تاریخ است

جنوب شهر قسمتی از توست

که سالهاست باران به خود ندیده است

لعنت به این شهر
که تو را جدا کرد
و نفهمید باد با بوی دیوار
تا شمال می رود... 

                                             زیبا زندگی کنید...